Reality Is Wrong. Dreams Are For Real!

De landing in mijn nieuwe thuisland is een 'zachte' en voelt compleet natuurlijk aan.

Drie september 2022 halen Femke en Nizar mij op van de luchthaven in Monastir. Waar ons eerste ritje naar toe leidt is voor ons alle drie wel duidelijk. Met mijn bagage nog in de kofferbak rijden we rechtstreeks door naar Hergla. Aldaar vieren we in onze 'stamkroeg' Esplanade Belle Vue mijn aankomst in mijn nieuwe leven.

De eerste zes weken verblijf ik in het appartement van Femke en Nizar. De logeerkamer van slechts twee bij drie meter is daarbij mijn tijdelijke privé vertrek. Alhoewel de gemeenschappelijke ruimte beperkt is voelen we elkaar goed aan. Daardoor is er in al die weken geen spraken van zelfs maar het kleinste ergernisje. Hoe mooi is dat?

Het is bloedheet die eerste maand, maar hé... het strand is geen 50 meter verderop! Al dobberend in de fantastisch heldere zee verloopt mijn landing ontspannen en voorspoedig. En samen met de welkome zeebries waait mijn toch nog wel heel drukke hoofd ook nog eens snel en heerlijk leeg. Ik heb niet lang nodig om mij thuis te voelen hier met dat geweldige strand als achtertuin.

Regelwerk voor emigranten

Naast eerst een beetje vakantie vieren valt er natuurlijk ook een hoop te regelen de eerste weken. Allereerst wil ik zo snel als mogelijk een residence card. Daarvoor moet ik eerst een bankrekening openen. Niets gaat hier online. Je loopt gewoon een bank binnen en praat met iemand. Zo ook bij een plaatselijk politiebureau om mijn verblijfsvergunning aan te vragen. Die had ik trouwens binnen drie weken. Alles verloopt, mede dankzij de onaflaatbare hulp van Nizar, zo onvoorstelbaar voorspoedig!

Daarnaast zijn er afspraken met onder meer de architect, de notaris / advocaat... Uiteraard wil ik WiFi hebben en daarnaast ook een Tunesisch telefoonnummer. Mijn geduld wordt niet eens ernstig op de proef gesteld. Fijn ook om niet alles online te moeten regelen, maar om daadwerkelijk nog gewoon mensen aan een desk te spreken.

In het appartementencomplex naast Fem en Nizar komt een appartement vrij. Het is gemeubileerd, maar natuurlijk niet zoals ik het wil dus gaan we op zoek. In tweedehands zaakjes is hier, met goed zoeken én mede dankzij een 'geoefend oog', genoeg te vinden waar ik wel wat mee kan. Naast dat het natuurlijk niet zo duur is als dingen nieuw kopen heeft het voor mij als voordeel dat het goed is voor de lokale bevolking. Daarnaast hou ik van oude spullen die 'een verhaal' vertellen. Dat brengt voor mij meer sfeer en eigenheid.

Mijn ondernemershart gaat hier trouwens wel sneller kloppen hoor. Ik vind hier zoveel moois! Oude deuren, prachtig aardewerk, mooie kleden en doeken, maar ook veel oude woonaccessoires. Je moet goed zoeken, maar hé, dat vind ik nou juist zo leuk! Wie weet komt de naam Days At Home (mijn voormalige woonwinkel in Oosterbeek) allicht gewoon weer terug in mijn leven? Ik denk er in ieder geval serieus over na. Wordt vervolgd!

Eten binnen- en buiten de deur

Brunchen doen we vaak buiten de deur. Niet alleen omdat het natuurlijk goed toeven is op een terrasje, maar ook omdat je het nauwelijks zelf zo goedkoop klaar kunt maken thuis. Bijna ieder restaurant hier heeft een brunch op de kaart staan. Zoet en hartig beleg, vlees, yoghurt, koffie of thee naar keuze, smoothies, fruit en allerlei soorten brood... en alles super vers! En geloof het of niet... alles bij elkaar voor een bedrag van rond de tien Euro. Niet per persoon, maar gewoon voor twee, of in ons geval, drie personen.

Koken doe ik hier eigenlijk niet.... (ja mijn vrienden van de Hotelschool... er is nog altijd niets veranderd haha). In mijn appartement zit overigens geen oven. Een kookplaat dan weer wel. De gaten voor de afvoer van een afzuigkap zitten zeer zichtbaar in de muur, maar daar blaast alleen maar wind en zand doorheen als er een stevige zeewind staat. Al met al een goed excuus voor mij om niet te gaan staan kokkerellen hier. Daarnaast bereiden Fems en Nizar allerlei traditioneel Tunesische gerechten als bijvoorbeeld Brik, Loubia, Shorba, Shakshuka en Couscous. Daarbij wordt mijn gezelschap tijdens het avondeten gelukkig op prijs gesteld. Trakteer ik wat vaker op een brunch...

Kledingkast vullen bij De Frip

Kleren. Tja, daar ging niet zoveel van mee in twee koffers. Daarnaast was dat ook zeker niet een prioriteit op mijn paklijst. Ik had slechts twee jurken en drie broeken meegenomen, wat shirts en mijn cowboylaarzen.

In de bijzonder westers aandoende Mall of Sousse vind je o.a. winkels als Zara, Mango, Bershka en Stradivarius. Maar veel leuker zijn de Tunesische Frips! Wat een Frip is? Dat is een winkel waar je tweedehands kleding, schoenen, tassen en accessoires vindt. En Sousse kent onvoorstelbaar veel Frips. Van een pandje met slechts een paar m2 winkeloppervlak tot veel grotere Frips. Veelal kopen zij partijen kleding op die in containers vanuit Europa naar Tunesië komen. Die containers zitten vol met o.a. online bestelde kleding die door de Europese klant retour gestuurd wordt. Deze kleding wordt door de verkopende partij niet opnieuw verpakt (kostenplaatje), maar komt dus met containers vol naar Noord Afrika.

Ik kocht een gloednieuw Adidas tennisrokje met het prijskaartje van € 84,95 er nog aan voor slechts 20 Tunesische Dinar. Dat is omgerekend zo'n € 6. Zo vond ik ook nagenoeg hagelnieuwe tennisschoenen, twee spiksplinternieuwe jassen van Zara voor 40 TnD, mooie broeken, truien, bloesjes, schoenen etc. Zelfs merkkleding als Abercrombie & Fitch. Niets mis mee. Een compleet nieuwe garderobe voor minder dan de prijs voor een pak van bijvoorbeeld Studio Anneloes.

Dus als je mensen hoort zeggen "die vluchtelingen... ze dragen allemaal merkkleding"....

Vrienden en de Meet Up Groep

Ik ervaar hier... hoe zal ik het zeggen... veel synchroniciteit. Waarom? Omdat het lijkt alsof alles als heel vanzelfsprekend op mijn pad komt hier. Leuk appartement, gezellige Italiaanse medebewoners in het complex (goede koffie gegarandeerd) en tennisbanen bij een mooi hotel hier vlakbij. Voor gezelligheid in huis kroop moederloze kitten Boef! op een terras in Hergla bij mij op schoot. Vervolgens liep bij ons in de straat ook een straatkatje van dezelfde leeftijd rond. Rebel. Zij is nu dikke maatjes met Boef! Ook al ben ik meer een hondenmens, deze twee viervoeters maken van mijn huis hier absoluut mijn thuis.

Eind september ontstaat heel spontaan een Meet Up Groep van buitenlanders die in Sousse wonen. Engels is onze voertaal en de groep breidt zich ook nog altijd uit. We ondernemen veel samen. Daarbij kun je denken aan o.a. samen borrelen, eten, spelletjesavonden, bowlen, workshops en andere steden bezoeken. We zijn zelfs naar drie verschillende kerstmarkten geweest. Zaten we daar met 27 graden aan de bar op een zonovergoten terrein gehuld in kerstsfeer. Ook hebben we met een aantal mensen uit de groep New Years Eve gevierd in Hardrock Café bij ons om de hoek. Eén ding moet ik de Tunesiërs nageven: zij weten hoe je feest moet vieren! We hebben echt een geweldige avond gehad.

Momenteel is er een meerdaagse trip naar het noorden in voorbereiding; we willen naast een bus ook een huis huren voor een aantal dagen. Zo kunnen we dan het noordelijke deel van Tunesië verder ontdekken. Tot op heden heb ik daar zelf, naast Tunis, Dar Selma en Sidi Bou Saïd nog niet veel van gezien. Ook leuk voor Femke want zij bouwt momenteel een travel guide website voor Tunesië. Ze weet al zo onvoorstelbaar veel over Tunesië. Ze heeft al veel van het land gezien en maakt tijdens die reizen echt geweldige foto's. Die post ze dan op haar Instagram account of op TikTok, maar hoe leuk is het om dit alles te bundelen in een website die een bron van inspiratie is als je Tunesië wilt ontdekken?

In oktober en november komen er vrienden uit Nederland over. De eerste bezoekers (Vincent, Bernie en Sem) hebben geluk want Nizar heeft vakantie. Zo hebben we alle tijd om hen overal mee naar toe te nemen. We huren een extra auto en maken heel wat kilometers. Leuk om hen kennis te laten maken met Tunesië. Vooral ook omdat ik toch wel merk dat veel mensen niet echt een beeld van Tunesië hebben. Dat had ik overigens zelf ook niet voordat Femke hier naar toe verhuisde.

Als straks ons huis klaar is lijkt het mij hartstikke leuk om mensen meer van dit bijzondere land te laten zien. Behalve zon, zee en strand is hier zoveel meer te ontdekken. En tegen die tijd weet ik zelf ook beter de weg en spreek ik allicht wat beter Frans (tweede taal hier) en wat meer 'handige woordjes' Tunesisch.

Wegwijs worden

Ik begin steeds meer de/mijn weg te vinden hier. Ik ben Femke nog altijd dankbaar dat zij mij vanaf dag een heeft aangemoedigd om in de auto te stappen en zelf te rijden. Gelukkig hebben zij een auto. Nizar werkt om de dag van 's avonds 18 uur tot 's morgens 8 uur (op de luchthaven van Enfidha) dus overdag staat de auto altijd voor de deur.

Autorijden is hier toch wel even wat anders dan in Nederland. Taxi's en louages (kleine streekbusjes) rijden alsof zij de heersers van het Tunesische wegdek zijn. De handjes van de chauffeur zitten akelig dicht bij de toeter. Je zou er maar zo bloednerveus van kunnen worden. Verder liggen de putdeksels niet zo fraai in het asfalt als bij ons. Schrik daarnaast niet van onverwachte gaten in het wegdek, auto's die overal en nergens geparkeerd staan langs de weg, wildwest-achtige inhaalmanoeuvres en auto's zonder verlichting 's avonds. Sousse is een stad met ruim 400.000 inwoners (dat is meer dan bijvoorbeeld Utrecht), maar een stoplicht heb ik nog niet kunnen ontdekken. Knooppunten worden opgelost met rotondes. Of je wel een beetje voort wilt maken dan... anders kom je er nooit tussen. Ze stoppen namelijk echt niet voor je als je even aarzelt. Gelukkig houd ik van autorijden!

En ik hoor je denken... Google Maps... maar nee, die gaat je niet geweldig helpen hier. Grote wegen kent 'ie wel, de snelwegen naar steden uiteraard ook, maar het fijnmaziger zoekwerk in wijken is lastig omdat de meeste straten hier geen straatnaam hebben. Dan is het ter oriëntatie wel handig als je wat landmarks kent.

De snelwegen zijn goed, hooguit wat donker 's nachts. Je moet hier gewoon weer wat meer zélf nadenken.

El Kantaoui

Wij wonen momenteel in El Kantaoui, een toeristische plaats zo'n 10 kilometer vanaf het centrum van Sousse. Het heeft een mooie haven met daaromheen veel gezellige restaurantjes en terrasjes. Daarnaast heeft Kantaoui een geweldige golfbaan met prachtige vergezichten over de zee. Er zijn dan ook behoorlijk wat grote hotels in Kantaoui. Verder vind je hier genoeg kleine supermarktjes en een hoop toeristische winkeltjes. En zoeken we iets 'westers' dan gaan we naar de Carrefour. Maar leuker is het toch om lokaal te kopen. Je kunt hier overigens ook niet overal digitaal betalen. Eigenlijk betaal ik nagenoeg alles cash. Zo ook gas/water/licht (sorry jongens... slechts zo'n € 15 per maand tot op heden).

Ontwikkelingen met betrekking tot ons stuk grond

Er is nieuws met betrekking tot ons bouwperceel in Hergla. Afgelopen week is het archeologisch team geweest met een grote graafmachine. Daarmee gingen ze in ons stuk grond op zoek naar restanten uit de tijd dat de Romeinen het hier voor het zeggen hadden. In Hergla is al heel wat teruggevonden uit die tijd. Al met al was het dus best even een spannend moment. Vindt zo'n team namelijk iets dan mag je vervolgens op dat stuk grond niet bouwen. Met de verkopende partij heb ik een regeling getroffen dat het contract ontbonden wordt indien er archeologische opgravingen gedaan worden. Gelukkig was dit niet het geval! Al met al werden er vier diepe gaten gegraven, maar er werd niets aangetroffen. Superblij waren wij! Het stuk grond ligt namelijk dicht aan zee op echt een mooie lokatie. Komt bij dat Hergla absoluut onze favoriete lokatie is. Waarom? Het is een 'Clif Town' stadje waar witte stranden afgewisseld worden met enorme rotspartijen. Daarbij voelt Hergla een beetje Grieks aan. Veel witte huizen met blauwe luiken en blauw witte stoepranden. Hergla is voor Tunesische begrippen erg schoon. Het is er relatief rustig en de mensen zijn ongelooflijk vriendelijk. Het voelt als een voorrecht daar te mogen wonen.

Ons bouwplan is door de gemeente Hergla reeds goedgekeurd. We verwachten de officiële bouwvergunning over twee weken. Daarna kunnen we dan de bomen op het stuk grond gaan rooien. Tevens heeft de architect na ontvangst van de bouwvergunning twee maanden nodig om een bouwteam te formeren en dan kan de bouw van start gaan. Volgens de architect heeft hij 8 maanden nodig voor de bouw van ons huis. Wie weet wonen we dan volgend voorjaar in ons nieuwe huis. Wordt vervolgd!

P.S.

Ik heb nog geen dag spijt gehad van mijn verhuizing naar Tunesië. Ik voel mij hier dan ook bijna als vanzelfsprekend thuis. Heerlijk om veel met Femke op te trekken en daarnaast niet meer zoveel te moeten, maar vooral veel doen wat ik leuk vind. En wat hou ik van het licht hier. Maar daarover de volgende keer meer.