Life Does Not Get Better By Chance, Life Gets Better By Change

En natuurlijk is het alweer veel te lang geleden dat ik mijn laatste blog schreef.

Het heeft er alle schijn van dat blogs moeten rijpen in mijn hoofd eer ze hun weg naar het geschreven woord vinden.

Daarnaast mag ik het van mijzelf nu ook; rustig aan doen! De tijd nemen...

Dat laatste leek ik wel verleerd te zijn.

In Nederland leek ik altijd 'aan' te staan. Werken, hond uitlaten, boodschappen doen en eten koken. Niet vergeten de container aan de weg te zetten. De was... En zorgen dat ik mijn vrije tijd nuttig besteedde want hey... ik had veel te weinig uren in de dag voor alles wat ik wilde.

En als alle plichten van de dag erop zaten, wilde het me vervolgens ook nog wel eens aan energie (of voldoende geld) ontbreken om al die leuke dingen te ondernemen.

Veel ging ook op de automatische piloot, zonder nadenken.

En nu? Nu heb ik alle tijd... en doe ik alleen nog maar wat ik écht leuk vind.

Veel bewuster genieten ook! Ik hou van mijn 'Nieuwe Leven'.

Moeder op bezoek in Tunesië

Elf juni zet mijn moeder 's middags voet op Tunesische bodem. We halen haar op van de luchthaven in Monastir, gooien haar bagage in de kofferbak en rijden direct door naar een geweldig smoelend restaurant aan het water in Monastir. You never get a second chance to make a first impressie.... toch? Want wij zijn trots op Tunesië en hebben last van een soort van bewijsdrang als in 'kijk, het is écht niet wat het gros van veel Europeanen denkt van dit land'.

Mijn moeder lijkt de vermoeidheid van de reis (het is nog geen 3 uur vliegen, maar ze is vroeg van huis vertrokken) op slag kwijt te zijn. Mijn moeder is een kritische dame, maar de glans in haar ogen verraadt dat haar eerste indruk van Tunesië een betere is dan ze had verwacht. De dagen die erop volgen valt het mij op dat ik haar zelden eerder zo ontspannen zag.

Ze logeert in mijn eigen kleine huisje en het feit dat de ruimte beperkt is speelt eigenlijk geen rol van betekenis. We leven hier veel buiten en gelukkig heb ik een hartstikke leuk terrasje. Eten doen we buiten de deur. Nizar heeft een aantal dagen vrij gekregen van zijn werk en we geven mijn moeder een indruk van hoe onze dagen in Tunesië er zoal uit zien. We eten iedere dag ergens anders en ze is duidelijk onder de indruk van niet alleen het eten en de vriendelijkheid van alle mensen, maar ook van de ongelooflijk brede keuze in allerlei leuke terrasjes op de meest mooie plekken.

Natuurlijk gaan we naar Hergla, naar Monastir en ook naar El Jem. In El Jem staat een amfitheater dat nagenoeg zijn gelijke vindt in het Colosseum in Rome. Met dat verschil dat het in El Jem veel minder druk is, dat het gebouwd is in een arme plaats en lang niet het aantal toeristen en bezoekers trekt als het Colosseum. Het is echt een belevenis om er rond te lopen. Voor mij is daarbij het vele leed dat zich daar voltrokken moet hebben bijna voelbaar.

Voor cultuurliefhebbers is Tunisië sowieso een interessant land om te bezoeken. Het is een ongelooflijk boeiend land met een waanzinnig rijke historie. Daarnaast is het landschap heel divers. Groen in het noorden (waar het 's winters in de bergen kan sneeuwen), gebieden met onvoorstelbaar veel olijfbomen, de woestijn in het zuiden en natuurlijk hagelwitte stranden aan de kustlijn.

De dagen vliegen voorbij. Natuurlijk moet er een potje getennist worden en wil mijn moeder graag wat van onze vrienden hier ontmoeten. Hoe mooi dat bovenbuurman Danilo samen met zijn vrienden een Italiaanse avond organiseert en wij uitgenodigd zijn. Ze hebben bij een hotel een deel van een idyllisch terras gereserveerd en hebben zelf de maaltijden gekookt. Italiaanse muziek op de boxen en samen met een club van zo'n 30 mensen beleven we een heerlijke zomerse avond. Met goed eten, fijne mensen en vrolijke muziek speelt een eventuele taalbarrière eigenlijk geen enkel rol.

Na twee weken zit het erop en vliegt moeders terug naar huis. Haar laatste dag bij ons hebben we haar 84e verjaardag gevierd. Als cadeau hebben we alle mooie foto's van haar bezoek aan Tunisië gebundeld in een foto album en volgens mij mogen wij haar vanaf nu een enthousiaste ambassadrice voor toerisme in Tunesië noemen.

Even op en neer naar Nederland

Een paar weken later vliegen Femke en ik naar Nederland voor 10 dagen. De Vierdaagse in Nijmegen is een feest dat Fem liever niet mist en we hebben relatief goedkope tickets kunnen vinden. Fijn om een deel van mijn vrienden weer te zien uiteraard. Tien dagen lang heb ik alle drie de dagdelen ingevuld om veel mensen te kunnen zien en om wat dingen in te kunnen kopen die we hier 'missen' of die hier heel duur zijn. Ik heb een waterfilter besteld om het Tunesische kraanwater te kunnen filteren. Gezonder en scheelt mij een hoop gesleep met al die plastic flessen water. Wat zou Tunesië geholpen zijn met beter drinkwater of een filter op waterkranen. Het zou tevens de enorme berg aan plastic drastisch kunnen verminderen....

Nu ben je natuurlijk benieuwd wat er in Nederland goedkoper is of wat er niet te vinden is in Tunesië. In Nederland koop ik veel koffiecups, eten voor Boef! en Rebel, hagelslag, cup-a-soup (ik blijf lui als het op eten koken aankomt haha dus ja, ook gehakt- en nasikruiden ingeslagen), stroopwafels voor Nizar, truffelmayonaise en vochtige reinigingsdoekjes (niet te vinden hier). Ik mis eigenlijk niet veel hier, maar als je echt Europese producten wilt hebben dan is dat hier minimaal 20% duurder dan bij ons en vaak nog meer.

Als ware emigranten valt het ons op hoe druk het in Nederland is. Druk in de winkelstraten, druk op de wegen, druk op terrasjes... overal waar we komen vinden we het druk. In het verkeer vergat ik de snelheid van de e-bikers... mijn referentiekader van fietssnelheid is nog altijd die van een normale fiets haha. Ik had dus op weg naar de Lidl bijna 2 mensen op zo'n hypersonische fiets onder de auto van mijn moeder liggen.

Niet onopgemerkt bleven natuurlijk ook de prijzen van alles. Even lunchen gaat al bijna niet meer onder de € 25 persoon. Voor dat soort bedragen eten wij hier 3 dagen een diner buiten de deur. Dan gaat het je toch tegenstaan om dit soort bedragen uit te geven.

Het was fijn om vrienden weer te zien, maar jemig, ik was blij dat ik weer terug naar Tunesië mocht; weg uit de drukte. Mijn thuis is nu toch écht hier. Zelden eerder in mijn leven voelde ik mij zo gelukkig en op mijn plek als hier.

Don't Blame The Refugee, Blame The Ones Who Makes Him Run...

Natuurlijk krijg ik vanuit Nederland heel veel vragen over de immigranten die vanuit Tunesië in een bootje oversteken naar Europa. Een gevoelig onderwerp. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om daar over te schrijven want het is zó complex. Ik kan slechts zeggen dat je de situatie niet alleen maar vanuit Westerse ogen kunt bekijken. Er is ook een andere kant aan het verhaal. Het is een geopolitieke kwestie als je het mij vraagt. Europa vergrijst en heeft arbeidsmigranten nodig... tevens verdienen mensensmokkelaars en organisaties (in zowel Afrika als Europa) fors geld...

Tunesië kent, allicht door haar gunstige ligging aan de Middellanse Zee, een rijke geschiedenis aan onderdrukking en roof. Denk o.a. aan de Romeinen, de Byzantijnen en de Ottomanen. De laatste kolonisator, Frankrijk, heeft in 1956 Tunesië dan wellicht haar onafhankelijkheid teruggegeven, maar zeker niet haar economische vrijheid. En weet je trouwens dat een Tunesiër bijna nergens ter wereld naar toe mag reizen zonder visum? Om Nizar een weekje op vakantie naar Nederland te kunnen laten komen was 'one hell of a ride'.

Je zult je écht dieper en onbevooroordeeld in de materie moeten inlezen om te zien wat er werkelijk in Afrika gebeurt en waarom bijvoorbeeld Tunesië, ondanks haar rijkdom aan grondstoffen, maar niet floreert.

En ja, er was en is corruptie in dit land (waar ter wereld niet eigenlijk?). President Kais Saied krijgt pers in Europa als zou hij zijn politieke tegenstanders opsluiten. Ik zie het anders. Hij sluit corrupte volksvertegenwoordigers op. Bijvoorbeeld mensen die zich exhorbitant verrijkt hebben ten koste van de Tunesische bevolking. Deze mensen worden elders ter wereld beschermd (o.a. door Frankrijk en Canada) en de vele gestolen miljarden kunnen op deze wijze niet teruggevorderd worden. De Tunesië Deal zou alleen doorgaan als Saied bij het kruisje zou tekenen voor een lening van het IMF. Dit geld wordt verstrekt tegen hoge rentes en onder allerlei voorwaarden waar het land in kwestie veelal zelf niet beter van wordt. Wil je helpen, help dan onvoorwaardelijk... Kais Saied weigerde... en in mijn ogen volkomen terecht.

Uiteraard is het allemaal vele malen complexer dan dit. Ik weet natuurlijk ook niet alles. Ik wil wel kwijt hoe ik naar de wereld kijk, maar ik denk niet dat iedereen op mijn politieke hersenspinsels zit te wachten hier. Het maakt echter wel een deel van mijn dag uit want ik volg alles op de voet. Ik had toch echt onderzoeksjournalist moeten worden... Die hotelschool destijds was a waste of time hahaha.

Een tip van een dierbare vriendin neem ik de nabije toekomst allicht ter harte:

'Maak een tweede Blog aan en beschrijf daar jouw blik op de wereld van nu'.

Dan zou ik ook graag schrijven over de kwestie Palestina want dat gaat mij onvoorstelbaar aan het hart! En de pijn hierover is uiteraard voelbaar in (islamitisch) Tunesië.

Mocht je geïnteresseerd zijn hoe ik daar in sta? Luister dan naar dit interview met Chris Hedges (onderzoeksjournalist) op YouTube. Absolute aanrader om jezelf breder te informeren over deze kwestie in het Midden-Oosten.

Leven Bij De Dag

Het is natuurlijk heerlijk om zo dicht bij Femke en Nizar te wonen. We brengen veel tijd met elkaar door. Gaat heel natuurlijk.

We trekken er regelmatig op uit. De Meet Up groep heeft zich opgesplitst in twee groepen en dat brengt verschil in activiteiten met zich mee. Er dient zich altijd wel een leuk uitje aan. Denk dan aan een museumbezoek, een middagje naar een escape-room, een nieuwe plek of plaats bezoeken, naar de Medina van Sousse, naar de Souk (onwijs grote markt), avondje uit eten, borrelen in een bar, sushi eten, wandelen met honden...

Verder is een avondje aan het strand met vrienden natuurlijk superleuk. Fem en ik vinden niets zo leuk als plaids meesjouwen, stoeltje mee, kleedje op tafel, parasolletje boven je hoofd en kaarsjes aan... (het is hier altijd al vroeg donker). Zolang een ander maar voor het eten zorgt, zorgen Femke en ik wel voor het juiste sfeertje.

We spreken regelmatig met vrienden af om te ontbijten, te lunchen of ergens te borrelen. Een etentje bij iemand thuis met alle aanhang erbij staat ook garant voor een kleurrijke avond. En we hebben natuurlijk veel gezwommen, vooral als het hier erg warm was. Heerlijk om zo dicht bij zee te wonen!

Bouwplannen

Slow living heeft natuurlijk ook een keerzijde. Zo heeft het wel even geduurd eer onze bouwplannen écht concreet werden. Maar.... we zijn bijna zo ver... We hebben alle vergunningen, het definitieve bouwplan en de bijbehorende bedragen uiteraard. Volgens onze architect kan de eerste schop begin januari in de grond. We gaan het beleven...

Als het goed is moet het huis in een jaar kunnen staan. We go with the flow... Als het op tijd aan komt hier in Tunesië.... dan zul je geduld moeten hebben. Goede oefening voor mij!

Ondertussen heb ik natuurlijk al een hoop woonaccessoires weten te verzamelen. Veel unieke stukken ook. Ik vind hier zoveel mooie dingen!

Omdat ik het idee voor het huis zelf ontworpen heb kan ik er in gedachten gewoon in rond lopen natuurlijk. Ik ken ieder hoekje al, ieder muurtje... nisje... boogje... Ik weet daardoor dan ook precies waar ik al die woonaccessoires neer zal zetten of op zal hangen. Alles gewoon afkomstig uit Tunesië. Ik zal eens kijken of ik voor mijn volgende blog wat foto's van die items kan maken! Daarnaast zal het interieur heel basic zijn, heel veel elementen zijn gewoon van beton. Je kunt hier relatief goedkoop zelf matrassen en kussens op maat laten maken en dat is dan ook het plan. Het zal een thuis worden met Tunesiche/Arabische invloeden gemixed met Mediterraanse Joie de Vivre. #Kannietwachten hahahaha.

Hieronder een kleine impressie met visuals...

De Feestdagen en Oud & Nieuw

De feestdagen vieren we hier in Tunesië. Natuurlijk niet leuk voor onze familie in het Nederlandse, maar de tickets zijn deze tijd van het jaar duur. De bouw van het huis heeft langer op zich laten wachten dan verwacht en dat betekent ook langer hier iets huren en daarmee dus meer kosten. Een mens kan niet alles hebben zullen we maar zeggen. Er zijn hier wel 'Christmas Fairs' en uiteraard bezoeken wij die. Gewoon, in een bloesje, met een zonnetje... We hebben een kerstdiner gepland staan met vrienden en dito voor Oudjaarsavond. Een kerstboom zetten we echter niet. Je ziet ze hier wel soms hoor. Sommige winkels hullen zich in kerst en zo ook wel wat restaurants. Daarnaast zijn hier natuurlijk veel hotels te vinden met Europese gasten en ook in de shopping mall kun je de nodige kerstversiering vinden. Iets teveel glitter & glamour naar mijn smaak, maar goed... het is er wél.

Ik wens je sfeervolle en betekenisvolle feestdagen met fijne mensen om je heen. Fonkelende lichtjes, misschien een knapperend vuurtje en meer van dat soort gezelligheid.

En dat voor het nieuwe jaar al je wensen maar uit mogen komen!

Tot volgend jaar!

Fotocredit: Femke Went

P.S.:

Gewoon nog wat leuke foto's vanuit hier.... als impressie.